Różne metody

W poprzednich rozdziałach skupiliśmy się na ekonomicznych korzyściach płynących z używania sieci RTK, jako alternatywy do ustawiania przez użytkownika własnej stacji bazowej.

W niniejszym rozdziale opiszemy trzy różne metody przesyłania poprawek RTK, MAX, i-MAX oraz VRS. Między tymi metodami zachodzą istotne różnice, a co za tym idzie osiągana jest różna dokładność rozwiązań RTK.

W jednym z wcześniejszych rozdziałów opisano rolę serwera sieci RTK – gromadzenie obserwacji satelitów z wielu stacji referencyjnych i wysyłanie poprawek RTK do odbiornika ruchomego (Rysunek 1).

Dostawca usług RTK, oferujący subskrypcje do sieci, zarządza serwerem sieci RTK.

Dostawca usług wybiera metodę przesyłania poprawek, z której będzie korzystał serwer. Wybór ten będzie miał ostatecznie wypływ na dokładność obliczenia pozycji przez odbiornik ruchomy.

W tym rozdziale opiszemy metodę MAX (bazującą na standardzie wykorzystywanym w sieciach RTK – RTCM v3.1 Master Auxiliary Concept – MAC), gdyż jest to obecnie najlepsza dostępna na rynku metoda i wyjaśnimy, dlaczego użytkownik powinien oczekiwać od swojego dostawcy usług RTK poprawek typu MAX.

Następny rozdział zawiera analizę rzeczywistych danych, co udowodni, że przez połączenie MAX i SmartNet użytkownik osiągnie najdokładniej wyznaczoną pozycję odbiornika RTK.